Devlet Bahçeli Nobel Barış Ödülü’ne aday gösterilebilir mi?

26.11.2025 medyascope.tv

26 Kasım 2025’te medyascope.tv'de yaptığım değerlendirmeyi yayına Gülden Özdemir hazırladı

Merhaba, iyi günler, iyi sabahlar. Çözüm süreci başladığından bu yana Amerika Birleşik Devletleri'nde Orta Florida Üniversitesi'nde öğretim üyesi olan Profesör Mehmet Gürses'le düzenli olarak yayın yapıyoruz. Dün sekizincisini yaptık. Umarım izlemişsinizdir. İzlemediyseniz muhakkak izleyin derim. Profesör Gürses çatışma çözümü konusunda uzman bir isim. Dünyadaki örnekleri çok iyi bilen bir isim. Ama ek olarak da Kürt sorununu bütün boyutlarıyla, bölgesel, Türkiye ve küresel boyutlarıyla ve Kürt hareketlerini çok çok iyi bilen ve serinkanlı bir şekilde değerlendirebilen bir isim. Şu ana kadar yaptığımız tüm yayınlar çok verimli oldu, çok öğretici oldu. Bunu sizlerden gelen tepkilerden de biliyorum. Belirtmek gerekir mi bilmiyorum ama gerekebilir, kendisi de Kürt, Diyarbakırlı. Mehmet Gürses'le yaptığımız yayınların 7’sini, kendisi Florida'da, oradan Zoom üzerinden yaptık. Bir tanesinde, 21 Mayıs'ta İstanbul'a gelmişti, stüdyoda yaptık ve stüdyodaki yayının sonunda ettiği bir cümle, bir cümle evet, bayağı bir ilgi gördü. Kimileri beğendi ama çok da kızanlar oldu. Bir onu dinleyelim.

Mehmet Gürses: Bu sürecin olumlu sonuçlanması durumunda ben Devlet Bey'in Nobel Barış Ödülü’ne aday gösterilmesini öneriyorum.

Evet, Nobel Barış Ödülü’ne adaylık... Ve dün yayında yine söz döndü dolaştı tabii ki Devlet Bahçeli'ye geldi ve Mehmet Gürses daha önceki yayında söylediğini bir kez daha tekrarlamak istediğini söyledi. Bu biraz daha uzun. Bir de bunu izleyelim.

Mehmet Gürses: Ben sizin programınızda daha önce de söylemişim. Bu sürecin başarıyla sonuçlanması durumunda ben Devlet Bahçeli'ye Nobel Barış Ödülü verilmesi gerektiğini tekrarlamak istiyorum. Çünkü sergilediği tavır ve duruş çok önemli bir duruş.
Evet, ben de hatta kendisine dedim ki, "Geçen sefer linç yemiştik, şimdi de yiyebiliriz," demiştim ama bu söylediğini çok önemsiyorum. Çünkü başından itibaren Devlet Bahçeli'nin bu konudaki çıkışları, yani geçen yıl ekim ayı başında DEM Partilere uzattığı el, daha sonra "Öcalan gelsin DEM Parti grubunda konuşsun," çıkışı ve sonra adım adım gelişti biliyorsunuz. En son ne dedi? "Kimse gitmezse ben giderim İmralı’ya" dedi ve daha sonra da dün de dedi ki, "Gerekirse idam sehpasına da giderim bu uğurda," dedi ve bazılarına göre bu bir oyun, kandırıyor ya da başka bir şey. Erdoğan'la danışıklı dövüş. Çünkü Devlet Bahçeli'nin hem kendisinin ve hareketinin, partisinin ideolojik geçmişi, yapıp ettikleri, demokrasiyle kurduğu ya da kurmadığı ilişki ve böylesine önemli bir konuda, yani PKK konusu, aynı zamanda Kürt sorunu çözümü konusunda Devlet Bahçeli'nin bu söylediklerini samimi bulmayanların sayısı çok yüksek. Hatta şöyle de söyleyebiliriz: Kendi partisinden insanlardan da bunları bir taktik icabı görenler olduğunu biliyorum. Ama şunu da biliyorum ki geçen bütün bu süre içerisinde Devlet Bahçeli geri adım atmadı. Hatta sürekli olarak çıtayı yukarıya çekti. Geçen bir yayına şöyle bir başlık vermiştim: ‘‘Ağzımız açık, Devlet Bahçeli'yi izliyoruz.’’ Bu, en son ‘‘Kimse gitmezse ben giderim İmralı'ya,’’ demesinden.
Devlet Bahçeli gibi bir siyasetçi bunu neden yapar? Hatırlayın, daha önce Erzurum'da mitingde ip atmıştı, urgan. Erdoğan'a demişti ki, ‘‘Asın Öcalan'ı’’ demişti Devlet Bahçeli. Ama şimdi aynı Devlet Bahçeli, ‘‘kurucu önder’’ dediği, baş muhatap olarak tanımladığı ve açıkça sahip çıktığı, meşrulaştırdığı Öcalan konusunda, bu sürece, bu süreçte kendisine yönelik eleştiriler ve üstü kapalı ya da açık tehditler karşısında aynı idam sehpasının kendisi için pekâlâ olabileceğini söylüyor. Yani Öcalan'ı asmaktan, gerekirse asılmaya, Öcalan'ı meşrulaştırma yolunda gerekirse asılmaya kadar gelen bir şey. Hâlâ eminim birçok kişi bunda bir bit yeniği arıyordur. Ben Devlet Bahçeli'yi uzun süredir bir gazeteci olarak takip etmeye çalışan, kendisiyle değişik seferlerde konuşmuş birisiyim. Pek röportaj vermez Devlet Bahçeli ama sohbet edebilirsiniz, konuşabilirsiniz ve bu anlamda birbirimizi az buçuk tanıdığımızı düşünüyorum. Şunu itiraf edeyim: Geçen ekim ayından bu yana Devlet Bahçeli beni de çok şaşırtıyor ve ben de bu çıkışın bir yerde durmasını bekliyordum. Bir yerde bir arıza olacak, bir şey olacak, bu kadarı da çok fazla, dedim ama olmadı ve Bahçeli her ne kadar Erdoğan birtakım şeyleri geciktirse de, mesela komisyonu, mesela İmralı'ya gidişi ve şimdi de kayyumların iadesini, Selahattin Demirtaş'ın tahliyesini, bunların hepsini bir şekilde Devlet Bahçeli telaffuz etti, ısrar etti. Hemen olmasa bile belli bir süre sonra bunlar gerçekleşti.
Unutmayın, komisyon önerisi, Meclis komisyonu önerisi esas olarak Öcalan'ındı. Hatta bir görüşme sırasında Öcalan komisyonun bir türlü kurulamamasından şikayet edip orada Bahçeli'ye bir mektup yazıyor ve oradaki devlet görevlisi, herhalde MİT'tendir, o kişiye veriyor ve Bahçeli'ye bunu iletiyor. Yani bu kadar birbirleriyle, nasıl söyleyeyim, paslaşan iki isim var. İki uç. İki uç. ‘‘Türkiye'nin en ucunda iki siyasetçi ya da iki insan söyleyin’’ dense Öcalan ve Bahçeli'yi söyleseniz hiç kimse size ‘‘Olur mu canım?’’ demezdi. Ama şimdi birbirlerini sanki en iyi anlayan iki kişi haline döndüler ve bu sürecin baş aktörleri oldular. Öcalan mesela bir görüşmede ne dedi? "Atatürk'ten sonra gelen en büyük devlet adamı Devlet Bahçeli," dedi. Bunu açıkçası biz ilk haberleştirdik. Bunu da biliyorsunuz. Şimdi Öcalan'ın ne dediğini bir yerden sonra bir kenara koyalım. Öcalan olumladı diye Devlet Bahçeli'yi olumlamak kimilerine doğru gelmeyebilir. Haklı da olabilirler. Ama şöyle bir şey var: Türkiye'de yıllardır süren bir çatışma var ve bu çatışmayı sonlandırmada, bu çatışmanın sürmesini sürekli savunmuş, bunun üzerine siyaset inşa etmiş bir partinin bir lideri başrolü oynuyor. Gerçekten çok çarpıcı ve bu anlamda baktığımız zaman eğer bu sürecin sonunda bir barış çıkacak olursa, Profesör Gürses'in dediği gibi Devlet Bahçeli pekâlâ Nobel Barış Ödülü’ne aday olabilir.
Tabii şunu biliyorum: "Buradan barış çıkmaz, buradan hiçbir şey çıkmaz," diyen çok kişi var, olmaya da devam edecek ama olmaz denen birçok şey oldu şu ana kadar. Öcalan örgütün feshini istedi, örgüt kendini feshetti. Komisyon istedi, komisyon kuruldu. Komisyonun bir heyetinin İmralı'ya gitmesi söylendi, o da oldu. Şimdi eve dönüş yasası vesaire gibi birtakım düzenlemeler bekleniyor. Muhtemelen onlar da olacak ve gidişat şu anlamda baktığımızda pozitif gözüküyor. Tabii bunu inanmayanlar var. Yani şöyle söyleyeyim; bir inanmak istemeyenler var, bir de inanamayanlar var. Ama eğer buradan gerçekten bir barış çıkarsa, ki canı gönülden bunu temenni ediyorum ama bunun çok zor olduğunu biliyorum. Fakat şu ana kadar Devlet Bahçeli'nin ve Öcalan'ın aldıkları tutumlar, yaptıkları açıklamalar, attıkları adımlar bunun mümkün olduğunu bize gösterdi. Eğer hakikaten buradan barış çıkarsa o zaman "Neden olmasın?" demek pekâlâ mümkün. Tabii burada her yayında soruyorum size de: ‘‘Bahçeli'nin samimi olduğuna inanıyor musunuz?’’ diye sorayım. Zor bir soru olduğunu biliyorum. Kimilerine göre çok basit cevapları var ama ben sanki bu bir yılı aşkın sürede ilk başta "Yok canım, kesinlikle samimi değil," diyenlerin de görüşlerinin biraz evrildiği kanısındayım ama bakalım siz ne düşünüyorsunuz.
Peki bugünün ithafı... Geçenlerde Alman yönetmen Fassbinder'e ithaf etmiştim. Alman yönetmen Fassbinder'le aynı yıllarda tanıştığım bir başka Alman yönetmen Wim Wenders'e sıra şimdi geldi. Hangisini daha çok seviyorum açıkçası emin değilim. İkisi de birbirine benzeyen ama birbirinden farklı isimler. Aynı yıllarda, 80’li yıllarda özellikle Boğaziçi Üniversitesi Sinema Kulübü etrafında ikisini de seyrederdik. Wim Wenders deyince benim izlediğim ve beni çok çarpan bir filmi, ki en meşhur filmlerinden değildir, ‘‘Olayların Gidişi’’ diye 1982 yapımı bir filmidir. Beni çok etkilemişti. Çok etkilemişti, çok olağanüstü bir filmdi. Ama Wim Wenders'in esas filmleri, daha popüler olan filmleri, ‘‘Alice Kentlerde’’ diye bir filmi var, 84'te Amerika Birleşik Devletleri'nde çektiği ‘‘Paris, Texas.’’ Orada Harry Dean Stanton ve Nastassia Kinski. Harry Dean Stanton da, nasıl söyleyelim, değeri bilinmemiş bir oyuncudur. Nastassia Kinski ile birlikte oynadığı çok çarpıcı bir filmdi. Tabii daha önce değindiğimiz ‘‘Arzunun Kanatları.’’ Burada da Bruno Ganz, evet, Bruno Ganz üzerinden değinmiştik ve burada yine bir başka isim daha oynuyordu. Peter Falk oynuyordu, bizim Komiser Columbo. İkisine de ayrı ayrı ithafta bulunmuştum. Şimdi de sıra yönetmenine geldi. Bir de yine Bruno Ganz'ın oynadığı 1977 yapımı ‘‘Amerikalı Arkadaş’’ diye bir film var. Orada da Amerikalı olan da Dennis Hopper'dır. O da Amerikan sinemasının ilginç bir ismidir. 80 yaşında bir yönetmen, sürekli deneysel bir şeyler yapan ve en önemli tutkusu ve tutkunun ötesinde yaptığı iş olarak aslında fotoğraf sanatçısı Wim Wenders. Onu da biliyoruz. Bu dünyaya iyi ki gelmiş dediğimiz isimlerden birisi. Wim Wenders'e saygılarımı ve hayranlıklarımı ileterek burada noktayı koyuyorum. Ama sizlerden Medyascope'a sahip çıkmanızı bir kere daha rica ediyorum. Söyleyeceklerim bu kadar, iyi günler.

Destek olmak ister misiniz?
Doğru haber, özgün ve özgür yorum ihtiyacı
Bugün dünyada gazeteciler birer aktivist olmaya zorlanıyor. Bu durum, kutuplaşmanın alabildiğine keskin olduğu Türkiye'de daha fazla karşımıza çıkıyor. Halbuki gazeteci, elinden geldiğince, doğru haber ile özgün ve özgür yorumla toplumun tüm kesimlerine ulaşmaya çalışmalı ve bu yolla, kutuplaşmayı artırma değil azaltmayı kendine hedef edinmeli. Devamı için

Son makaleler (10)

30.11.2025	CHP mucizesi sürüyor
29.11.2025	Peki iktidar CHP’ye hazır mı?
28.11.2025	Öcalan, Mazlum Abdi’yi ikna edebilir mi?
27.11.2025	Fatih Altaylı niçin tahliye edilmedi?
26.11.2025	İmralı hamlesi çözüm sürecini nasıl etkiler? | Ruşen Çakır ve Mümtaz'er Türköne yorumluyor
26.11.2025	Transatlantik: Rusya-Ukrayna savaşı bitiyor mu? | Trump'ın gözü Venezuela'da
26.11.2025	Devlet Bahçeli Nobel Barış Ödülü’ne aday gösterilebilir mi?
25.11.2025	Ve artık süreci tartışmaya başlayabiliriz
24.11.2025	Kılıçdaroğlu’ndan Özel ve İmamoğlu’na cankurtaran simidi
23.11.2025	DEM Partililerin CHP’ye kızmaya hakları yok

30.11.2025		CHP mucizesi sürüyor
22.09.2024		Ruşen Çakır nivîsî: Di benda hevdîtina Erdogan û Esed de
17.06.2023		Au pays du RAKI : Entretien avec François GEORGEON
21.03.2022		Ruşen Çakır: Laicism out, secularism in
19.08.2019		Erneute Amtsenthebung: Erdogans große Verzweiflung
05.05.2015		CHP-şi Goşaonuş Sthrateji: Xetselaşi Coxo Phri-Elişina Mualefeti
03.04.2015		Djihadisti I polzuyutsya globalizatsiey I stanovitsya yeyo jertvami. Polnıy test intervyu s jilem kepelem
10.03.2015		Aya Ankara Az Kobani Darse Ebrat Khahad Gereft?
08.03.2015		La esperada operación de Mosul: ¿Combatirá Ankara contra el Estado Islámico (de Irak y el Levante)?
18.07.2014		Ankarayi Miçin arevelki haşvehararı